Ola! Chámome Lola Lucecú, son unha araña
de goma, e son a mascota de 5ºA; que che parece? Unha parvada? Unha loucura? Unha
mentira? Pois nada diso, é verdade, tal como cho conto!
Eu estaba nunha tenda de trapalladas,
dentro dunha bolsa con outras arañas de goma negras e transparentes (coma min,
que tamén son transparente e algo verdosa) ata que nos mercaron…
Chegamos á clase de 5ºA dun colexio, e ao
ver tanto rapaz pensamos que iamos dar moito medo, pois nada… Os nenos de agora
non se che asustan con calquera cousa!
Empregáronse coma decoración para unha
cabaza noxenta que fixeron polo Samaín; todas menos unha negra que foi parar ás
mans de Vicente e eu, que quedei por alí tirada coma se nada.
Pensei que acabaría no cubo do lixo, pero
os 23 rapaces desta clase salváronme e convenceron ao titor para que fose a
mascota da clase. Alucinas, a que si? Eu tamén!
Despois veu o problema do nome, o mestre
dicía que Lola (o primeiro que se lle pasaría pola cabeza, supoño) pero os
rapaces quixeron que fose Lucecú, porque todo o que sexan palabras coma teta,
pis e cu encántalles…
Lucecú é o nome dun insecto e non un nome
para ninguén, pero ben… ao final quedei coma Lola Lucecú, aínda que eles só din
Lucecú. No fondo a min dáme o mesmo, eu encantada de estar nesta clase posta
nun taboleiro da parede vendo o que fan.
E vaia se fan cousas! Xa vin de todo! Como
ían ao laboratorio e rompían un matraz; como veñen a clase con guitarras,
fotos, vestidos, violíns e lles falan desas cousas aos compañeiros; como
estudan; como fan tarefas, e como charlan cando cren que ninguén os escoita.
Xogan a un “Pasapalabra” algo trapalleiro
para repasar leccións, tamén se pelexan ás veces, pero pronto fan as paces. A
verdade é que estou abraiada, e por iso facer un diario é unha gran idea para
coñecer mellor aos rapaces de 5ºA; espero que vos guste o que imos contar a
partires de agora!
